Rok 1222 to najwcześniejsza data w historii Mikołowa. Książę opolski Kazimierz wystawił wówczas dokument z przywilejami dla biskupa wrocławskiego Wawrzyńca. Jako świadek wymieniony został w nim comes Andreas, kasztelan Andrzej z Mikołowa. Musiał więc wcześniej znajdować się tu gród, skoro w 1222 r. Mikołów był już siedzibą urzędnika książęcego, mającego władzę wojskową, sądowniczą oraz administracyjną. Stał tam pierwszy mikołowski kościół św. Mikołaja, zwany pieszczotliwie przez mieszkańców ?Mikołajkiem?. W jego miejscu, na wzgórzu koło kościoła ewangelickiego, jest dziś kapliczka św. Mikołaja. Nie jest pewne, gdzie był dawny gród. Burmistrz Tertoła w kronice miasta spisanej w 1820 r. twierdził, że grodzisko znajdowało się na kopcu (wówczas były jeszcze dwa), który wznosi się naprzeciw starego kościółka św. Wojciecha. Autor przedwojennej monografii Mikołowa, Konstanty Prus, przypuszczał z kolei, że był on na wzgórzu, gdzie stoi kościół ewangelicki św. Jana. Żadna z tych wersji nie została dotąd ostatecznie potwierdzona.

W połowie XIII w. gród podupadł. Nie wiadomo, czy stało się to po najazdach Tatarów, czy po wojnach książąt piastowskich o tron krakowski. Wiadomo natomiast, że wzrosła rola Pszczyny na tym terenie, zaś Mikołów stracił znaczenie polityczne i ekonomiczne. W 1308 r. kasztelania została przeniesiona do Pszczyny, która z czasem stała się siedzibą panującego na tych ziemiach księcia.