Ewangelicki kościół św. Jana został wybudowany w 1861 r. w stylu neogotyckim według projektu Paula Jackischa z Bytomia i stał się świątynią drugiej w dziejach Mikołowa parafii ewangelicko-augsburskiej (1854 r.). Teren pod budowę podarował książę pszczyński Hans Heinrich X Hochberg.

Wewnątrz znajduje się ołtarz z obrazem berlińskiego artysty Eduarda Leopolda Radtkego przedstawiającym Jezusa, opartym na motywie z Ewangelii św. Jana ?Kogo szukacie?” (Jan 18,4).

Po prawej stronie ołtarza stoi chrzcielnica z oryginalną misą chrzcielną, po lewej ambona z gipsowymi popiersiami głównych reformatorów: ks. dr. Marcina Lutra, prof. Filipa Melanchtona, ks. Jana Kalwina, ks. Ulricha Zwingliego oraz bp. Mikołaja Ludwika Zinzendorfa.

Na drewnianym chórze umieszczono 16-głosowe organy z 1861 r. zbudowane przez Carla Volkmanna z Gliwic.
Kościół, zniszczony wskutek ostrzału wojsk radzieckich w styczniu 1945 r. i wyremontowany w latach 1945?1946, został rekonsekrowany 29 września 1946 r.

Za kościołem znajduje się cmentarz konsekrowany wraz z kościołem 29 października 1861 r. oraz kaplica cmentarna z 1900 r. ufundowana przez mikołowskiego przemysłowca Adolfa Lamprechta. Wewnątrz, przed ołtarzem, krypta fundatora kaplicy. Na ścianach, na lewo od wejścia, dwie drewniane tablice z nazwiskami parafian poległych w czasie I wojny światowej (1914?1918).

Nieopodal kościoła położona jest plebania wybudowana w 1872 r. Swój dzisiejszy wygląd zawdzięcza rozbudowie w 1914 r. W 1945 r. plebanię zajęła Wojskowa Komenda Rejonowa. Parafia odzyskała farę w październiku tegoż roku.